www.miedzynarodowerynki.fora.pl

Asia Gęsiarz

Scharakteryzuj środki zaradcze podejmowane przez Banki Centralne w zwalczaniu II fali kryzysu.

Paulina Antos

Zaczynamy dyskusję Smile

Według ekonomistów od dwóch lat przechodzimy przez drugą falę światowego kryzysu ekonomicznego, obecnie czekając na kolejną.
Jak wygląda radzenie sobie z kolejną falą kryzysu na świecie i w Europie? Co z tzw. krajami PIGS i Cyprem, czy udzielona im pomoc okazała się efektywna? jakie działania podjął EBC?

Tomas Jagoda

Ja może opowiem o drugiej fali z punktu wydzenia EBC i tym i odpowiem na trzecie pytanie Pauliny.

Poprawa sytuacji po pierwszej fali kryzysu na rynku finansowym oraz w wielu gospodarkach, mająca miejsce z początkiem 2010 r., okazała się
krótkotrwała. Kryzys powrócił można śmiało twierdzić z większą siła i nowymi problemami do przebadania i rozwiązania. Już wpołowie roku EBC musiał silnie interweniować na rynku długu w związku z narastającymi problemami finansów publicznych państw Unii Europejskiej. EBC stanął w obliczu wielu wyzwań i niezwykle kompleksowej sytuacji gospodarczej.

W drugiej fazie kryzysu, której cechą charakterystycyną były negatywne zjawiska z rynków finansowych do sfery realnej gospodarki, sytuacja rządów oraz władz monetarnych stawała się coraz bardziej skomplikowana. W tym okresie bowiem podkopane zostały filary globalnej gospodarki, co mogło mieć szeroko zakrojone i nieprzewidywalne skutki polityczne. Działania EBC w drugiej fazie kryzysu stanowiły w znacznym stopniu kontynuację środków podjętych w pierwszym etapie. Jest potrzebne powiedzieć iż inflacyjna, do której doszło się okazała chwilowa i w związku z niskimi jej wartościami EBC mógł nadal stosować ekspansywną formę polityki monetarnej.

EBC rozpoczął używanie nadzwyczajnych środków związanych z kryzysem pod nazwą Nadzwyczajne Wsparcie Kredytowe które obejmowało głownie zapewnienie nieograniczonej płynności po stałej stopie procentowej, wydłużenie okresu operacji refinansujących do jednego roku, rozszerzenie listy zabezpieczeń, dostarczanie płynności wwalutach obcych,skup obligacji zabezpieczonych. Następnie w roku 2010 EBC zdecydował zakończyć operacje refinansujące jak i operacje w walutach obcych natomiast stopa funansowa została niezmieniona. EBC się zdecydował również na powrót do wybranych instrumentów NWK tj. przetargów kwotowych z rozszerzeniem do operacji refinansujących. W roku 2011 EBC, rozszerzył wspomniany zakres działań, również odłuższe, trzymiesięczne operacje refinansujące .Niewątpliwie działania te jak i instrumenty zastosowane przez EBC bedą mogły być ocenianie w następnych dekadach.

Tomas Jagoda

Bardzo dużo informacji można znależć w dokumentach EBC pod nazwą RAPORT ROCZNY na stronie oficialnej.
Niemożna jednak zapomieć iż nasilający się kryzys w drugiej fali głownie sektora finansów publicznych w krajach strefy euro wpłynął na decyzję o utworzeniu spółki European Financial Stability Facility. Spółka ta została powołana decyzją państw członkowskich strefy euro w 2010 r. w ramach Rady ds. gospodarczych i finansowych jak i pomocy wewnętrznej stabilizacji eura w państwach członkowskich. Więcej informacji dotyczących EFSF rowniez na stronie oficialnej.

Gość

Pozwolę sobie rozwinąć jeszcze wątek działań EBC. "Europejski Bank Centralny jest sceptyczny wobec używanego już wcześniej programu QE , gdyż obawia się, że ta metoda kreacji pieniądza podważy jego zobowiązanie do trzymania pod kontrolą inflacji. Mimo to, w trakcie drugiej fali kryzysu (od 2010 r.), związanej z problemami państw strefy euro, instytucja skupowała na rynku wtórnym obligacje skarbowe Grecji, Irlandii, Portugalii, Hiszpanii i Włoch. Jak jednak tłumaczyła, ten program (zwany SMP) różnił się od QE tym, że transakcje te były sterylizowane. Oznacza to, że EBC pieniądze na zakup papierów ściągał z rynku. Frankfurcka instytucja sterylizowała też zakupy obligacji zabezpieczonych rozmaitymi aktywami, które na relatywnie małą skalę skupowała z przerwą w latach 2009-2012.
Skup obligacji skarbowych przez EBC, który ma zakaz finansowania rządów, budził kontrowersje zarówno w łonie tej instytucji, jak i wśród części unijnych polityków, zwłaszcza niemieckich. Dlatego znalazł inną receptę na bolączki eurolandu: LTRO, czyli aukcje długoterminowych pożyczek dla banków komercyjnych. W normalnych warunkach EBC udziela ich tylko na trzy miesiące, ale począwszy od marca 2008 r., zaczął organizować aukcje pożyczek sześciomiesięcznych, a później rocznych.
Na przełomie 2011 i 2012 r., gdy doszło do eskalacji kryzysu w eurolandzie, EBC przeprowadził dwie trzyletnie LTRO, w ramach których pożyczył bankom ponad 1 bln euro. Działania ograniczyły ryzyko, że problemy z płynnością banków będą skutkowały koniecznością wsparcia ich przez rządy i przejściowo usunęły jedną z przyczyn malejącej wiarygodności krajów. Ponadto za pożyczone pieniądze banki mogły skupować obligacje skarbowe, zbijając ich rentowność (porusza się odwrotnie do cen). Mogły też zwiększyć podaż kredytu i poprawić koniunkturę w strefie euro. Gdy okazało się, że duża część pieniędzy pożyczonych bankom wraca do EBC w formie rezerw nadobowiązkowych, zdecydował się on na kolejny niestandardowy krok: obniżył do zera oprocentowanie tych rezerw. Bank centralny Danii posunął się jeszcze dalej i sprowadził je poniżej zera. W ten sposób karze banki za to, że nie wykorzystują środków do prowadzenia akcji kredytowej.
Pomysły banków centralnych na walkę z kryzysem wciąż się nie wyczerpały. Latem ub.r. Bank Anglii rozpoczął program FLS, w ramach którego dostarcza bankom komercyjnym funduszy na kredyty dla gospodarstw domowych i niewielkich przedsiębiorstw. EBC ogłosił z kolei we wrześniu ub.r. OMT: warunkowy, sterylizowany skup obligacji skarbowych zadłużonych państw strefy euro. Może on zostać uruchomiony na prośbę któregoś z rządów i tylko wtedy, gdy zgodzi się on w zamian poddać odpowiedniemu programowi reform i dostosowań. Skala możliwych zakupów nie jest ograniczona, a EBC zrezygnuje ze statusu uprzywilejowanego wierzyciela i w razie niewypłacalności wspieranego rządu poniesie straty na równi z innymi wierzycielami."

Aleksandra Kaleta

Anna Kostrzewa

Chciałabym krótko przedstawić strategię wyjścia "EXIT STRATEGY" prowadzoną przez EBC i inne BC, która była jednym z środków zaradczych II fali kryzysu.
W świetle przedstawionych rozważań warto dodać, że skoro działania
banków centralnych w czasie kryzysu koncentrowały się na obniżaniu stóp
procentowych oraz zwiększaniu sumy bilansowej, to w okresie poprawy sytuacji
makroekonomicznej odbywać się będą również dwutorowo. Z jednej strony
banki centralne zaczęły podnosić stopy procentowe, z drugiej natomiast
zmniejszały swoją sumę bilansową. Zmniejszanie sumy bilansowej odbywało
się samoistnie (w przypadku zapadania kolejnych papierów znajdujących
się w bilansach banków centralnych) lub poprzez sprzedaż aktywów przez
banki centralne. Banki centralne i EBC w 2010 roku, zaczął realizować strategie
wyjścia (exit strategies). Potwierdzeniem tego jest m.in.
ankieta przeznaczona dla przewodniczących komitetów kredytowych przeprowadzana
przez FED. Jej wyniki wskazują, że w IV kwartale 2009 r. kryteria
przyznawania kredytów przestały być zaostrzane. W lutym 2010 r. wzrosło
oprocentowanie kredytu udzielanego w ramach okna dyskontowego, co przez
wielu ekonomistów zostało odebrane jako początek realizacji exit strategy.
W grudniu 2009 r. EBC jako pierwszy z najważniejszych banków centralnych
świata zadeklarował, że przygotowuje się do wycofania się z niekonwencjonalnych
sposobów prowadzenia polityki pieniężnej.
Jednym z elementów exit strategy jest powrót do prowadzenia przetargów na długoterminowe operacje refinansujące w oparciu o zmienną stopę
procentową. Oznacza to, że w ramach tych operacji należy liczyć się z tym,że EBC nie będzie już zaspokajał całego popytu sektora bankowego.