www.miedzynarodowerynki.fora.pl

Asia Gęsiarz

Scharakteryzuj wpływ zjawiska asymetrii informacji na wybuch kryzysu finansowego (przed sierpniem 2007 roku)

Asia Gęsiarz

Wydaje mi się, że zjawisko asymetrii informacji było jedną z głównych przyczyn wybuchu kryzysu finansowego. Inwestorzy nie mieli dostępu do tych samych informacji, co menadżerowie spółek. Pokusa zwiększenia zysku (a tym samym własnych dochodów, które były uzależnione od kursów akcji) spowodowała, że zarządzający zaczęli grać informacją w celu podniesienia cen akcji. Poprzez stosowanie sprytnych technik, które można określić mianem "kreatywnej księgowości", zwodzili inwestorów, pompując bańkę spekulacyjną, która musiała w końcu pęknąć. Proponuję podyskutować o zjawiskach takich jak insider trading, czy moral hazard, a także o przykładach kreatywnej księgowości (pomysłowość ludzka nie zna granic Very Happy

).

Gość

Ewelina Adamczyk

To może na początek czym jest w ogóle insider trading. Jest to działanie polegające na wykorzystaniu poufnych informacji celem kupna lub sprzedaży akcji danej spółki.
Insider trading jest jednym z najczęściej popełnianych oszustw giełdowych. Z pozoru nieszkodliwe działanie może niekorzystnie odbić się na pozostałych uczestnikach rynku, poprzez wpływ na popyt i cenę akcji. Manipulowanie informacjami może przejawiać się w rozpowiadaniu fałszywych wiadomości, w celu zmylenia inwestorów lub wycieku poufnych danych. Inwestora i inforatora łączy silne pragnienie zarobienia dużych pieniędzy, ale także świadomość odpowiedzialności karnej jaka na nich spoczywa.

Monika Łukasik

Asiu zgadzam się z Tobą, że zjawisko asymetrii informacji było jedną z głównych przyczyn wybuchu kryzysu finansowego, ale widzę, że zwracacie głównie uwagę na relacje między inwestorami i bankami. Wydaje mi się, że trzeba też dodać, iż również osoby biorące kredyty ukrywały swoją zdolność finansową, a agenci nieruchomości również nie przekazywali tej informacji bankom, ponieważ chcieli sprzedać jak najwięcej mieszkań.

Asia Gęsiarz

Monika, dzięki że zwróciłaś na to uwagę. Trudno jednak wymagać od klienta, żeby otwarcie przedstawiał swoją niekorzystną sytuację finansową. To banki nie przypilnowały (a nawet nie chciały przypilnować) wiarygodności kredytobiorców. Banki nie chciały znać sytuacji swoich klientów, przymykały oko na ich kłopoty finansowe. Z łatwością mogłyby uzyskać potrzebne informacje, ale skutkowałoby to zapewne odrzuceniem wniosku o kredyt, a klient poszedłby do innego banku, który stawiałby mniejsze wymagania. Moim zdaniem przyczyną jest pazerność banków, które za swój cel zamiast rzetelności i solidności obrały przede wszystkim zysk. I wszystko byłoby w porządku, gdyby inwestorzy, którzy kupowali instrumenty finansowe wystawione na te kredyty wiedzieli w co się angażują. Ale zamiast informacji, że są to bardzo ryzykowne papiery wartościowe przyjmowali do wiadomości, że gwarantuje je bank o bardzo dobrej renomie i wysokim ratingu. I tak moja wypowiedź znowu sprowadza się do faktu, że wszystkich zgubiła nadmierna chęć zysku Smile

Jestem też zdania, że winni są zarządzający instytucjami finansowymi (w tym bankami), ponieważ to oni wymyślali wciąż nowe instrumenty, w których orientowali się tylko oni sami, a także manipulowali informacjami.

AsiaPamuła

Kreatywna księgowość Ministra Rostowskiego w raporcie z wykonania budżetu za 2012r.

W budżecie za rok 2012 zabrakło 18 mld zł z tytułu podatków. Z tytułu VAT mniejsze dochody były o 14 mld, choć dzięki kreatywnej księgowości doszło do zmniejszenia tej luki o 2 mld w grudniu 2012r. minister podpisał rozporządzenie, w którym zwroty z VAT za grudzień przesunął na styczeń tym samym wliczał się już w nowy okres kalendarzowy, rozliczeniowy. Ponadto brak 2 mld z dochodów z tytułu wpływów z akcyzy, CIT, PIT. Za rok 2012 wpływy z podatków zrealizowano w 97% a ogółem wydatków było 96% więc deficyt budżetowy zmniejszył się. Część udało się pokryć z nadwyżki NBP, które posiadało państwo za 2011r. ponadto zdecydowano się na zamrożenie części pieniędzy które miały być przeznaczone na inwestycje. Obcięto wydatki na utrzymanie w resortach a część przesunięto na 2013r.

Monika Łukasik

Asia Gęsiarz - w pełni się z Tobą zgadzam. Wink

Chodziło mi po prostu o podkreślenie faktu, że ukrywanie informacji występowało po "obydwu stronach barykady". Mi też się wydaje, że banki, jak i pośrednicy w kupnie mieszkań za bardzo przymykali oko na sytuację finansową ludzi ubiegających się o kredyty. A zwłaszcza banki...w sumie to nie wiem na co oni liczyli obniżając wymagania dla kredytobiorców...Czy zgodzilibyście się udzielić komuś pożyczki w momencie gdybyście wiedzieli, że pieniądze mogą do Was nigdy nie wrócić? Wink

Monika Łukasik

A co do przykładów sztucznego zawyżania zysków (kreatywnej księgowości) to dorzucam:

Enron - amerykańska firma zajmująca się handlem i dystrybucją energii, od upadku której zaczęto mówić o zjawisku kreatywnej księgowości (co oznacza, że ten przypadek powinien nas wyjątkowo zainteresować Wink

). W 2001 roku Enron przedstawił sprawozdanie, w którym wykazano stratę za III kwartał tego roku w wysokości 618 mln USD. Zwrócono uwagę na transakcje pozabilansowe spółki (off-balance-sheet) i na fakt, iż nie spełniają one przyjętego w amerykańskiej księgowości standardu nakazującego udział zewnętrznego inwestora w wysokości co najmniej 3%. Wówczas zażądano poprawienia błędów w sprawozdaniu oraz przedstawienia sprawozdań z kilku ostatnich lat. I co się wtedy okazało? Otóż okazało się, że w latach 1997-2000 Enron uzyskał dochód w wysokości 2,09 mld $, a nie jak to wcześniej przedstawił 2,68 mld$. Co więcej, sprawozdania finansowe były dodatkowo zatwierdzone przez audytorów firmy Arthur Andersen. Okazało się również, że Enron przez 4 lata nie płacił podatków, ale ale... uzyskał zwrot podatków w wysokości 382 mln $! To się nazywa kreatywna księgowość. W wyniku ujawnienia tej afery Enron momentalnie stracił zaufanie inwestorów, banków, wierzycieli, a ceny jego akcji spadły z 90$ do 1$. W grudniu 2001 roku Enron ogłosił bankructwo, pociągając za sobą również firmę konsultingową Arthur Andersen.

W wyniku tej afery toczyło się postępowanie sądowe, w wyniku którego prezes Enronu Kenneth Lay został uznany za winnego sześciu zarzutom, jednak nie zdążył odbyć kary, gdyż zmarł na zawał serca w lipcu 2006 roku. Natomiast były prezes i dyrektor wykonawczy Jeffrey Skilling został uznany za winnego 19 zarzutom, za co skazano go na 24 lata i 4 miesiące więzienia, a także obłożono karą wypłaty odszkodowania na rzecz osób, które straciły pieniądze zgromadzone na funduszu emerytalnym spółki, w wysokości 45 milionów dolarów. (http://www.financenews.ue.wroc.pl/?p=modules&n=artykuly&id=16)

Monika Łukasik

Kolejny przykład to amerykański koncern telekomunikacyjny Worldcom, który ogłosił bankructwo w 2002 roku. Na kilka miesięcy przed bankructwem koncern przyznał, że za pomocą kreatywnej księgowości podwyższył swoje dochody o 3,85 mld $.

Jagoda

Ja myślę, że warto też zwrócić uwagę na to jak wygląda sprawa "od wewnątrz", a mam przez to na myśli przekazywanie informacji i komunikację wśród samych pracowników i między pracownikami a przełożonym. Problemem jest z pewnością brak kontroli pracowników jak np. w przypadku Lehman Brothers gdzie Fuld podzielił obowiązki między swoich pracowników a następnie prawie wcale ich nie kontrolował. Chociaż w tym przypadku możliwe, że bardziej od problemów z informacją pojawia się problem braku lub złego przywództwa Confused

MartaNita

Moim zdaniem do powstania na rynku asymetrii informacji przyczyniły się również agencje ratingowe. Główna przyczyna tkwi w tym, że agencje oceniały produkty podmiotów, które im za to płaciły - emitent produktów finansowych zlecał ich ocenę. Logiczne jest, że firma będzie oceniać swojego pracodawcę dobrze, aby otrzymywać kolejne zlecenia. Jednak mamy tu do czynienia z ewidentnym konfliktem interesów. Nie należy również zapominać, że w zasadzie było 3 liczące się agencje ratingowe: Fitch, Moody’s i Standard&Poor’s, które kontrolują 90% rynku, przez co często zarzuca im się oligopol.
Po raz pierwszych zwrócono uwagę na ten problem właśnie po upadku Enronu, który na kilka dni przed ogłoszeniem bankructwa otrzymał rating AAA, taką samą ocenę miał też Lehman Brothers przed ogłoszeniem upadłości. Ale z drugiej strony powstawały sytuacje, w których banki inwestycyjne zamawiały ratingi u 3 agencji a następnie wybierały ten dla nich najlepszy lub też negocjowano rating między agencją a bankiem.
Gdyby agencje rzetelnie wypełniały swoje obowiązki obniżając rating np. ustrukturyzowanym produktom finansowym, często zabezpieczonymi kredytami subprime, być może zapobiegłoby to rozprzestrzenieniu się kryzysu.

Jagoda

Znalazłam dość ciekawy artykuł - może też się na niego już natknęłyście. Jest to wywiad z Nickiem Leesonem, pracował jako makler i doprowadził do straty 827 milionów funtów i w konsekwencji do upadku banku Barings Bank. To trochę przed naszym kryzysem bo w 1995 roku ;] ale wywiad jest z 2008 i mówi tam właśnie o pracy maklera. Wskazuje tam na to, że do pracy maklera nadają się osoby o konkretnym typie charakteru, a mianowicie osoby "o upartym i trochę obsesyjnym typie charakteru". Muszą być oni przygotowani na podejmowanie ryzyka, co ważniejsze muszą lubić ryzyko i być w stanie podejmować kroki bardziej ryzykowne od konkurencji ale takie który jednocześnie przynoszą większe zyski.

Następnie odnosi się też do problemu o którym wspominałam w moim poprzednim poście, czyli kwestii złego zarządzania i braku przepływu informacji co myślę, że możemy odnieść też do wspomnianego przez Asię moral hazard. Jak mówi Neeson "szefowie banków nie chcą rozmawiać o systemach kontroli ryzyka, unikania błędów i minimalizowania strat. Chcą wiedzieć tylko jedno: w jaki sposób maklerzy zarobią kolejne miliony."

Tutaj link do całego artykułu: [link widoczny dla zalogowanych]

BarbaraMoś · Gość

Typowym przykładem kreatywnej księgowości jest dokonywanie transakcji repo, które polegają na czasowym przekazaniu aktywów za gotówkę, co księgowane jest jako "sprzedaż". Chociaż umowa przekazania aktywów nadaje obowiązek ich zwrotu po określonym czasie, księgowana jest jako wzrost aktywów, co daje wrażenie zmniejszania się długu spółki, jej solidnego stanu finansowego i wiarygodności. Tworzona przez to wartość dla akcjonariuszy (niezmącona zmianą ocen agencji ratingowych) jest fikcją.